Reklama
Nowe badania doprowadziły naukowców do wniosku: węgiel na Merkurym uległ kompresji do tego stopnia, że pod litosferą planety utworzyła się diamentowa warstwa o grubości kilometrów.
Sugeruje to, że węgiel był tam obecny na etapie formowania się planety, a nie przywieziony później z zewnątrz. Również dane uzyskane za pomocą sondy kosmicznej MESSENGER mówią o stężeniu grafitu na powierzchni, sto razy wyższym niż jego zawartość na Ziemi.
Reklama
Najnowsze badanie ujawniło alarmujący „punkt krytyczny” w topnieniu dużych mas lodu na Antarktydzie, związany z wpływem ciepłej wody na dolne powierzchnie lodowców. Zostało to zgłoszone przez British Antarctic Survey.
Według ekspertów woda morska dostaje się do przestrzeni między lądem a pokrywą lodową, w wyniku czego lód topi się i zaczyna dość szybko zsuwać się do morza, tworząc dodatkowe problemy.
Reklama
Wielka Czerwona Plama na Jowiszu jest jednym z najbardziej widocznych obiektów w Układzie Słonecznym. Nowe badania pokazują, że prawdopodobnie pojawiła się w 1831 roku, ale została pomylona z poprzednią plamą, co czyni ją znacznie młodszą niż wcześniej sądzono.
Pojawienie się teleskopu doprowadziło do odkrycia satelitów Jowisza i plam słonecznych. W 1665 roku Giovanni Cassini prawdopodobnie jako pierwszy zgłosił ciemny owal, który stał się znany jako „Stała Plama”. W 1831 roku zjawisko to ponownie przyciągnęło uwagę i otrzymało drugą nazwę – Wielka Czerwona Plama.
Reklama
Na Tytanie, satelicie Saturna, brzegi jezior wykonane z ciekłego metanu mogły powstać w wyniku działania fal. Tytan jest szczególnie interesujący dla naukowców, ponieważ jego atmosfera jest bardziej podobna do ziemskiej niż atmosfera Marsa czy Wenus. Pozwala to na istnienie jezior i rzek węglowodorów.
Zainteresowanie Tytanem zostało podsycone podczas misji Voyager, ale potem ucichło. Teraz, gdy NASA przygotowuje się do misji Dragonfly mającej na celu zbadanie Tytana, uwaga ponownie kieruje się w stronę satelity.
Naukowcy, w tym profesor Taylor Parron z MIT, próbują dowiedzieć się, czy na jeziorach Tytana tworzą się duże fale, co może mieć istotne implikacje.
Reklama
Jak zauważono w publikacji, 18-kilometrowy tunel o nazwie „Fehmarnbelt” połączy duńską wyspę Lolland z niemiecką wyspą Fehmarn. Przewiduje się, że trasa skróci czas podróży między Skandynawią a Europą Środkową do 10 minut, co powinno pobudzić turystykę i zieloną transformację obu krajów.
Prace budowlane po stronie duńskiej rozpoczęły się w 2020 r., a po stronie niemieckiej w 2021 r. i powinny zostać ukończone do 2029 r., skracając czas podróży między Niemcami a Danią z 45 minut promem do 7 minut pociągiem.
Wykop tunelu jest obecnie pogłębiany, a falochrony są wznoszone, przy czym te ostatnie tworzą około 300 hektarów nowego terenu.
Reklama